De glasblazers van Murano kwamen oorspronkelijk uit Venetië. Die aan het eind van de dertiende eeuw naar Murano verhuisden. Dit omdat de smalle straatjes van Venetië een groter wordende brandgevaar opleverde door de vele glasblazers. Op het Murano eiland waren deze gevaren minder groot en na de grootscheepse verhuizing waren deze eilandjes snel bekend om het sierlijke glas. Je vindt de meeste ateliers van dit beroemde glas aan de Fondamenta dei Vetrai, ofwel de ‘Kade van de Glasblazers’.
Romeinse oorsprong
De oorsprong van de glasblazerij in Venetië gaat terug tot de tijd van het Romeinse Rijk. Toen het glas werd gebruikt voor het verlichten van badhuizen. De combinatie van de vaardigheden uit het Byzantijnse rijk en de Romeinse handel met het oosten, maakte van Venetië al in de 8e eeuw een prominent centrum voor glasproductie.
Napoleon
Ambachtslieden die in de glashandel werkzaam waren werden goed beloond voor hun inspanningen. Ze hadden een bevoorrechte sociale status en hun dochters mochten trouwen met de rijkste en edelste van de Venetiaanse families. Er kwam een eind aan toen in 1797 Napoleon het voor het zeggen kreeg in Venetië. Hij schafte alle gildes af en dus ook het gilde van de glasblazers.
Doorbraak van Murano-glas
De doorbraak kwam in 1854 toen zes Toso Brothers het bedrijf opende. Vijf jaar later kwam Antonio Salviati vanuit Vicenza naar Venetië, waar hij de praktijk maakte om Murano-glas te produceren. Hij zag een kans om het ambacht nieuw leven in te blazen.
Murano glasblazende hoofdstad van de wereld
Dankzij prominente kunstenaars als Archimede Seguso, Ludovico en Laura De Santillana, Tobia Scarpa, Ercole Barovier, Fulvio Bianconi, Toni Zuccheri, Romano Chrivi, Giampaolo Martinuzzi en Alfredo Barbini, werd Murano opnieuw bekend als de glasblazende hoofdstad van de wereld.
